W Lesie Odkrywców rośnie wiele gatunków drzew. Przyglądając się im uważnie, zobaczysz jak różnorodną barwę, rysunek i fakturę mają ich pnie.

Brzozy brodawkowatej (Betula pendula; ang. silver birch) nie sposób nie rozpoznać. A to ze względu na jej wyjątkową korę: jest biała, cienka i łuszcząca się. U starych drzew mocno spękana, a w dolnym odcinku pnia, czarna.

Jarząb pospolity (Sorbus auccuparia; ang. rowan) w młodości ma korę oliwkowozieloną, a u dorosłych drzew różowawobrązową do srebrzystoszarej. Jest lekko błyszcząca i zawsze gładka. Tylko u bardzo starych drzew może być delikatnie spękana lub łuszczyć się poziomymi pasmami.

Kora jesionu wyniosłego (Fraxinus Excelsior; ang. ash) w młodości jest bardzo gładka i popielatoszara, zaś u starszych drzew delikatnie spękana.

Klon zwyczajny (Acer platonoides; ang. norway maple) ma ciemnoszarą, płytko i podłużnie spękaną korę pnia.

Kora lipy drobnolistnej (Tilia mordata; ang. smalheaved lime) jest brunatno szara i podłużnie, listewkowo spękana. Gęste bruzdy nie są zbyt głębokie.

Olsza czarna (Alnus glutinosa; ang. black alder) posiada korę ciemnoszarą, prawie czarną, pękającą.

Wierzba biała (Salix alba; ang. white willow) również ma ciemnoszarą, popękana korę.

Leśne ciekawostki

Kora jarząbów jest często zgryzana przez zające, sarny i jelenie.

Kora wierzby białej jest bogata w salicylany i może pełnić rolę naturalnego leku przeciwbólowego, przeciwgorączkowego i przeciwzapalnego.

Psst, Poszukiwaczu!

Poszukaj w naszym lesie drzew wymienionych na tablicy. Ciekawe, czy uda Ci się odnaleźć je wszystkie!